آموزش و دانستنیها

در ساختمان های با طول مسیر قائم حرکت بیش از ۷ متر از کف ورودی اصلی (معمولا بیش از سه طبقه)، تعبیه آسانسور الزامی می باشد.

تبصره: در ساختمان های غیر مسکونی طول مسیر قائم حرکت تا کف بالاترین طبقه محاسبه می شود.

در ساختمان های ۸ طبقه با ساختمان های با طول مسیر حرکت ۲۸ متر و بیشتر از کف ورودی اصلی، باید حداقل دو دستگاه آسانسور پیش بینی گردد، حتی اگر از نظر محاسبات تعداد و ظرفیت، یک دستگاه اسانسور کفایت نماید.

در کلیه ساختمان های با طول مسیر حرکت بیش از ۲۱ متر از کف ورودی اصلی لازم است حداقل یک دستگاه آسانسور مناسب حمل بیمار (برانکارد بر) تعبیه شود. این آسانسور باید با یک علامت مخصوص قابل رویت مشخص شده و به کلیه طبقات سرویس دهد.

در ساختمان هایی که وجود آسانسور الزامی می باشد، باید حداقل یک طبقه، وجود قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارا باشد.

در ساختمان بیمارستان های بیش از یک طبقه، وجود حداقل یک دستگاه آسانسور تخت بر اجباری است. در صورتی ک سطح شیب دار کناسب وجود داشته باشداین الزام وجود ندارد.

در ساختمان های دسته چهارم و مکان های نگهداری سالمندان و معلولان بیش یک طبقه، تعبیه حداقل یک دستگاه آسانسور برانکارد بر الزامی است، مگر اینکه سطح شیبدار وجود داشته باشد.

 در ساختمان های دسته سوم، وجود حداقل یک دستگاه اسانسور با قابلیت حمل صندلی چرخدار الزامی است. در صورتی که سطح شیب دار مناسب برای تردد صندلی چرخدار در کلیه طبقات وجود داشته باشد، این الزام وجود ندارد.

• آسانسورهایی که قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارند باید دارای الزامات زیر باشند:

• حداقل ابعاد کابین ۱۴۰۰ * ۱۱۰۰ میلی متر باشد؛
• حداقل عرض بازشو در کابین، ۸۰۰ میلی متر باشد؛
• مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد؛
• و مجهز به دکمه باز ماندن در کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن باشد.

• آسانسورهایی که قابلیت حمل بیمار (برانکارد بر) را دارند باید دارای اازامات زیر باشند:

• حداقل ابعاد کابین 2100*1100 میلیمتر باشد؛
• حداقل عرض بازشو کابین 900 میلیمتر باشد؛ و
• مجهز به دکمه باز ماندن درب کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن درب باشد.

• آسانسورهایی که قابلیت حمل تخت بیمار (تخت بر) را دارند باید دارای الزامات زیر باشند:

• حداقل ابعاد کابین ۲۴۰۰ و ۱۴۰۰ میلی متر باشد؛
• حداقل عرض و حداقل ارتفاع بازشو در کابین به ترتیب ۱۳۰۰ و ۲۱۰۰ میلی متر باشد؛
• مجهز به سیستم کنترل سرعت ولتاژ و فرکانس متغیر باشد؛
• مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد؛
• مجهز به دکمه باز ماندن در کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد؛
• مجهز به کلید مخصوصی باشد که آسانسور را در اختیار کاربران آموزش دیده قرار دهد؛
• مجهز به سیستم برق اضطراری باشد به گونه ای که هنگام قطع برق، آسانسور را به نزدیکترین طبقه هدایت نماید.

در محاسبات ترافیک، علاوه بر کمیت، کیفیت سرویس نیز باید مد نظر قرار گیرد، به نحوی که حرکت آسانسور از طبقه ورودی اصلی به طور متوسط در هر ۱۰۰ ثانیه، یکبار صورت گیرد.